De jonge vrouw, onder de indruk van de belofte van liefde die ze ontving, verwelkomde en beantwoordde het sentiment van de stoutmoedige vrijer hartstochtelijk. Helaas had de knappe Moorse man al een vrouw en kinderen die op hem wachtten in het Oosten, in het land waarnaar hij zou terugkeren. Dus in de nacht, toen hij in een diepe slaap viel en zich niet bewust was van zijn lot, greep zij het juiste moment en sloeg hem dood. De donkerharige man die van haar had gehouden en op het punt stond haar te verlaten, zou haar nooit meer verlaten.

Ze besloot ook dat het gezicht van die jongeman, die haar dierbaar was, voor altijd aan haar zijde moest blijven, dus zonder enige aarzeling sneed ze het hoofd van de jongeman af, maakte er een vaasachtig voorwerp van en legde er een knop basilicum in, een aromatisch kruid dat in die tijd aan heersers was voorbehouden om hun geliefde te eren. De jonge vrouw wijdde haar leven aan het weelderig houden van de basilicum en besproeide het elke dag met haar bittere tranen.

Volgens een andere versie van de legende was het Siciliaanse meisje van adellijke afkomst en had ze een clandestiene liefdesrelatie met een jonge, nederige Arabier. Deze onmogelijke liefde werd al snel ontdekt door de familie van het meisje, die het zo oneervol vond dat ze hen strafte door beide jonge geliefden te onthoofden.

De familie besloot ook om de hoofden van beide jonge mannen (die voor de gelegenheid in vazen waren veranderd) in het zicht op het balkon van hun huis op te stellen, zodat niemand zou durven denken dat de schande van de familie niet was weggewassen. De hoofden die overgeleverd waren aan voorbijgangers, zouden ook een effectieve waarschuwing zijn geweest tegen mogelijke andere ongepaste hartstochten.

Daarom werden de Turkse hoofden in paren gemaakt, ter nagedachtenis aan en ter ere van de twee vermoorde geliefden.